ایران را آزاد کنید

تقریباً تمام کسانی که از هیاهوهای عجیب و غریب روزهای اخیر در تبریز و ارومیه و چند شهر دیگر با خبر شده اند رفتند و با هر زور وزحمتی بود اصل مقاله ی ایران را یافتند.

با خواندن دوباره و چند باره ی آن مقاله این سوال پیش می آید که واقعاً چه شده است؟ چه چیزی در این مقاله هست که باید مستمسک ایجاد آشوب و سوزاندن بانک و دفتر روزنامه و نهایتاً بستن روزنامه باشد.

من برآنم که برای یافتن ریشه ها ایجاد چنین بلوایی باید به جاها و چیزهایی غیر از مقاله ی روزنامه ی ایران نگاه کرد. مگر می شود که یک شبه این همه مردم را چنین نسبت به سیستم کشور بدبین و خشمگین کرد.

منظور من این است که مستمسک اولیه ی این آشوبها آنقدر مسخره و بی مورد است که بهتر است راجع به آن دیگر بحث نکنیم. خوب چه می ماند، می ماند شعارهای جالب توجه و عجیب و غریب مشتی "افراد مورد دار" و عده ای فریب خورده. در واقع این حرکات کارهایی بود که احتیاجی به بهانه قرار دادن مقاله ای اینقدر مسخره در روزنامه ایران نداشت، برای بهانه جویان و هرج و مرج طلبان پیدا کردن بهانه همیشه میسور وممکن است ولی بهانه گیری از روزنامه ای که نام ایران را دارد نیز خودش حکایتی است تامل برانگیز که هدف اصلی آشوبگران را نشان میداد.

ظاهراً قرار است شنونده ی شعارها با شنیدن آن شعارها فکر کندکه دارد صدای حق طلبی عده ای در اقلیت مانده را می شنود که سالهاست توسط اکثریتی استعمارگر و تمامیت طلب به بند کشیده شده اند. البته کسانی که به جریانات "پان ترکیستی" اخیر و کسانی که به آن دامن می زند آشنایی داشته باشد تمام مطلب را نخوانده می فهمد ولی هستند کسانی که واقعاً به ماهیت جریانات آگاهی ندارند.

همه ی شعارها آهنگی جدایی طلبانه دارد. در تمام آنها پافشاری و تکیه اصلی بر عنصر "ترک" وجود دارد و سعی بلیغ شعارساز (یا شعارسازان) ترسیم چهره یی غیر ایرانی از مردم آذربایجان است. آهنگ شعارها غیر بومی و بیشتر با ریتم و آهنگ شعارهای "جمهوری آران" یا "ایران شمالی" (عبارتی که به جای "جمهوری آذربایجان" توسط آتیلای عزیز در سایت "آذربایجان نیوز" به کار می رود) هماهنگی دارد کسانی که شعارهای انقلابی را که به زبان ترکی آذری در سالهای آغازین انقلاب اسلامی شنیده اند با ریتم و آهنگ و حتی کلمات به کار رفته در آن آشنایی دارند با شنیدن شعارهای اخیر بوی تعفن خائنین باکوپرست وآنکارا پرست را درمی یابند.

مردم آگاه و وطن پرست آذربایجان همیشه ی تاریخ درفش و وطن خواهی و کارنامه ی زرین وطن پرستی را بر دوش داشته اند و با چنین اعمالی نه تنها نسبتی ندارند بلکه آن را محکوم می کنند. یعنی هیچ جریان و گروهی حق ندارد تباهی فکر خود را به نام ما مردم آذربایجانی بگذارد ونیز هیچ کس حق ندارد با اعمال نسنجیده خود باعث ایجاد هرج ومرج بیشتری شود.

بستن روزنامه ایران همان چیزی است که اخلالگران را تشجیع و ترغیب کرد. بستن روزنامه وزین و خوش نام ایران فقط ضرر مادی در بر نداشته و لکه سیاهی بر دامان کسانی است که حل مساله را با پاک کردن آن یکی می دانند. بستن روزنامه ایران نشان داد که هنوز روح تک صدایی و خودرایی در نهاد دستگاههای ایران وجود دارد هنوز هم افرادی که خود را همه کاره میدانند می توانند به جای ملیونها ایرانی تصمیم بگیرند بستن روزنامه ایران نشان داد که کسانی قصد ایجاد شکاف بین مردم را دارند و دراین کار مصمم هستند. حالا تمام کسانی که جریان را نمی دانستند هم میدانند که ایران را به خاطر یک مقاله بسته اند مقاله ای که خیلی ها هنوز آن را نخوانده اند و آنانی که آنرا خوانده اند به ریش تمام کسانی که چه مستقیم و چه غیر مستقیم در این آشوبها شرکت داشته اند خندیده اند.

آقایان مگر شما خوابید؟ چه شده مگر؟ کدام منطق به شما اجازه می دهد که خواست اخلالگران و تجزیه طلبان را با بستن روزنامه ی ملی ایران تقویت کنید؟ عمل امثال شما در دامن زدن به این حرکات از آتش زدن بانک و دفتر روزنامه هم خطرناک تر است. این اعمال از آن دست کارهاییست که مستقیماً امنیت ملی ما را به خطر می اندازد. همه کسانی هم که کل موضوع را نمیدانند حالا می گویند حتماً یک چیزهایی هست که ما نمیدانیم و یه نوعی با همین حضرات تجزیه طلب احساس همفکری و بعد همدردی خواهند کرد.
شما را به خدا از خواب بیدار شوید.

به جای بستن د رروزنامه ایران بروید این کسانی را که در دل تهران برای خائنین سالگرد میگیرند را بگیرید و ببندید. عده ای در طبقه دوم پاساژی در همین میدان انقلاب دور هم جمع می شند و برای پیشه وری و کثافت کاری های او روضه می خوانند وامصیبتا سر میدهند. اینها خطرناک نیستند؟ چرا جلوی کسانی که روز روشن دم از تجزیه طلبی و خیانت میزنند را نمی گیرید.

روزنامه ایران، نه استحقاق اینطور بسته شدن را داشت و نه بهانه ی این "پان ترکیستها" واقعاً بهانه بود. اما به خاطر داشته باشید که "پان ترکیستها" با بسته شدن در روزنامه ایران به چیزهایی خیلی بییشتر از آنچه که فکر می کردند رسیدند.

بیایید همه با هم یک صدا فریاد بزنیم:

"ایران" را آزاد کنید.